Znana też jako Marianna od Jezusa lub Lilia z Quito. Marianna de Paredes y Flores urodziła się 31 października 1618 r. w Quito (Ekwador). Była córką hiszpańskiego kapitana – Hieronima de Paredes y Flores oraz szlachcianki – Marianny Jaramillo. Przed ukończeniem siódmego roku życia straciła rodziców. Podobno już w wieku 7 lat złożyła śluby życia w czystości. Cała jej działalność koncentrowała się na czynach miłości bliźniego. Od tego czasu wychowywała się u jednej z siedmiu sióstr – Hieronimy, która była żoną kapitana Cosme de Miranda. Od 12 roku życia mieszkała samotnie w domu swojej siostry jako franciszkańska tercjarka.
Już od dzieciństwa ćwiczyła się w cnocie i umartwieniu. Za radą kierownika duchowego – jezuity Jan Cambacho złożyła ślub czystości i bez wstępowania do jakiegokolwiek zakonu poświęciła się wzywaniu do modlitwy i nawrócenia. Chciała do końca wypełnić Chrystusowy nakaz: „Jeśli kto chce iść za mną, niech się zaprze samego siebie”. Od wczesnego dzieciństwa podejmowała umartwienia w jedzeniu piciu i śnie. Jej miłość i gorliwość apostolska pociągnęła ją do podjęcia misji wśród indian mainas, gdzie opiekowała się chorymi i ubogimi.
6 listopada 1639 r. wstąpiła do III zakonu św. Franciszka z Asyżu aby lepiej ugruntować się w duchu wyrzeczenia. Zycie według rad ewangelicznych pomagało jej jeszcze bardziej służyć innym w czynieniu wszelkiego dobra.
Święta Marianna potrafiła przewidzieć przyszłe wydarzenia (zapowiedziała również dzień swojej śmierci). Miała także dar wprowadzania zgody pomiędzy skłóconych, a także nawracania ludzi z grzesznej drogi. Posiadała charyzmę i doświadczała wielkich łask mistycznych.
W 1645 roku miasto Quito nawiedziła seria ogromnych trzęsień ziemi wraz z wielką epidemią. Wtedy to jeden z kapłanów pracujących w Quito w czasie kazania zwrócił się do Boga ze słowami: „Mój Boże. Ofiarowuję Tobie swoje życie, aby ustały trzęsienia ziemi”. Słysząc to Marianna zaczęła wołać: „Nie Panie, życie tego kapłana jest potrzebne, by uratował wiele dusz, ja zaś nie jestem niezbędna…, Ja daję Ci swoje życie, abyś powstrzymał trzęsienia ziemi”. Tego samego dnia ciężko zachorowała i dnia 26 maja 1645 roku zmarła w Quito. Bóg wysłuchał jednak jej prośby, bo z dniem jej śmierci ustały trzęsienia ziemi, dlatego w 1946 roku parlament Ekwadoru nadał jej tytuł „Bohaterki ojczyzny”. 20 listopada 1853 r. została przez papieża Piusa IX ogłoszona błogosławioną a 4 czerwca 1950 roku papież Pius XII dokonał uroczystej kanonizacji pierwszej świętej w historii Ekwadoru