Dokładnie nie wiadomo, kiedy żyła Cecylia. Nie znamy bowiem ani dnia jej urodzin, ani śmierci. Znamy natomiast przekazy ustne, barwne opowieści, które zanim zostały zapisane, powtarzane były jako jedyna w swoim rodzaju historia życia kobiety wyjątkowej i niepowtarzalnej.
Cecylia była olśniewająco piękna. Była też bogata – pochodziła ze znakomitej rzymskiej rodziny. Była utalentowana, czuła i współczująca. Jako młoda dziewczyna zakochała się w Jezusie Chrystusie. Modląc się, ślubowała Jezusowi wierność bez względu na wszystko.
Nieświadomi niczego rodzice przeznaczyli córkę dobrze urodzonemu rzymskiemu chłopcu Walerianowi. Cecylia była prawą dziewczyną i nie zamierzała narzeczonego okłamywać, toteż przed ślubem wyznała skrywaną przed ludźmi tajemnicę. Walerian okazał się wspaniałym człowiekiem i uszanował ślub czystości. Przekonał się również sam, a potem przekonał swojego brata do tego, co o wierze, o zbawieniu wiecznym i o Jezusie opowiadała poślubiona Cecylia. Uwierzywszy, przyjął chrzest z rąk papieża św. Urbana. Chrzest przyjął także jego brat.
Niestety, nie były to spokojne dla Rzymu lata. Krwawe prześladowania chrześcijan wybuchały co jakiś czas. Kwitło płatne donosicielstwo. Cecylię, jej męża i szwagra skazano na śmierć. Żołnierze, którzy przyszli, by ją aresztować, byli pod tak wielkim wrażeniem jej urody, że błagali ją uniżenie, iżby odstąpiła od wiary, a wówczas zostanie ocalona.
Zgodnie z relacją P. Skargi, Święta była torturowana przez namiestnika cesarskiego Amalchiusza; żołnierze, w liczbie czterystu, olśnieni urodą młodej chrześcijanki, prosili ją, by wyrzekła się wiary. Ona jednak, trwając przy swej wierze, nakazała im, by czynili swoją powinność. Wstrząśnięci bohaterstwem Cecylii żołnierze nawrócili się i przyjęli Chrzest Św. Również sędzia prosił Cecylię, by nie narażała swego życia dla wiary, lecz gdy ona odmówiła i wyznała wiarę w Chrystusa, zawieszono ją nad ogniem rozpalonym w łaźni. Nie czuła jednak żaru i duszącej pary tylko powiew morskiej bryzy. W końcu po trzech dniach zabito ją uderzeniem topora. Krew, która uszła z ciała Św. Cecylii współwyznawcy zebrali do naczynia jako relikwię.
Wszystko to działo się na przełomie II i III wieku. Historia jej męczeństwa, powtarzana z szacunkiem dla tej bohaterskiej postawy młodej, pięknej dziewczyny obrosła przez wieki pobożną legendą. Św. Cecylia stała się jedną z najbardziej czczonych rzymskich męczennic. Pochowano ją w katakumbach. W XI wieku odkryto jej ciało. Zachowało się w stanie nienaruszonym. Szczątki przeniesiono do bazyliki jej imienia wybudowanej na Zatybrzu, prawdopodobnie w miejscu, w którym mieszkała.
Św. Cecylia uważana jest za patronkę śpiewu, muzyki kościelnej, chórów i organistów.

(na podstawie informacji znalezionych w Internecie)