Na podstawie: Dz 22,1-21; Dz 26,4-23;

I. Konstrukcja świadectwa
1. Opis sytuacji przed spotkaniem z Jezusem – Paweł szczerze opisuje kim był i co robił, nic nie ukrywa
i nie wybiela i pokazuje jak błędna to była droga bez zbędnych szczegółów, dat, sytuacji
2. Opis spotkania, szczególnej interwencji Bożej – tutaj trzeba szczególną uwagę zwrócić do prawdy o tej sytuacji bez kolorowania i emocji i bez nauczania
3. Opis sytuacji po interwencji Jezusa Chrystusa – znowu bez zbędnych szczegółów a ze skupieniem na tym co zostało interwencją Bożą zmienione

II. Cechy świadectwa
1. Radosne – smutny świadek nikogo nie zapali, Paweł nigdy nie jest załamany i przybity mimo trudnych sytuacji, więzienia, biczowania itp.
2. Skoncentrowane na Jezusie – świadectwo mówię o sobie ale cały czas muszę mieć przed oczyma Jezusa i Jego działanie dlatego im mniej szczegółów z życia tym lepiej a im więcej odniesień do interwencji Bożej tym lepiej
3. Prawdziwe – nie wolno nic dodawać i nic podkręcać emocjonalnie, nie wolno koloryzować i uciekać do katechezy i słów wytrychów używanych wszędzie, w każdym kazaniu czy katechezie chociaż one są prawdą, mówię tylko o faktach jak Paweł
4. Dostosowane do odbiorcy – porównanie świadectw Pawła pokazuje jak w odmiennej sytuacji powiedzieć to samo a jednak inaczej, do Żydów podkreśla swoje i Ananiasza pochodzenie i przestrzeganie prawa a do króla mówi więcej o Jezusie
5. Krótkie – zawsze tylko fakty i opis działania Bożego i nic więcej

III. Jak mówić świadectwo?
1. Postawa – trzeba poćwiczyć aby postawa była swobodna i godna bo jestem świadkiem Pana
2. Sposób mówienia – trzeba przygotować treść wypowiedzi, trzeba po prostu nauczyć się mówić bo czytanie z kartki jest nieautentyczne
3. Przekaz – treść musi być przemyślana i zawsze przed powiedzeniem świadectwa trzeba zastanowić się po co mówię i do kogo mówię

IV. Kiedy mówić świadectwo?
1. Zamiast dyskusji o sprawach wiary
2. Kiedy potrzebuję komuś pomóc w zrozumieniu działania Bożego
3. W chwilach oskarżeń i pomówień
4. Kiedy idę ewangelizować czyli przekazywać dobrą nowinę o Bogu i Jego miłości
5. Kiedy czuję, że może to kogoś poruszyć, rozpoznam poszukującego czy strapionego
6. Nie mówić kiedy czuję, że to byłyby „perły rzucane przed wieprze” np. kibolom jak pijani szarpią się między sobą, ale kibolom kiedy są trzeźwi i bez grupy wsparcia – jak najbardziej;)